Subscribe to Updates
Get the latest creative news from FooBar about art, design and business.
Istraži: Gračanica
Hram Vaznesenja Gospodnjeg u Gračanici sagrađen 1926. godine, svojim položajem se istječe kao značajan element u gradskoj ambijentalnoj cjelini. Hram…
Iako u lošem stanju, Lipanjska (Hadži Džaferova, Lipa) džamija predstavlja rijedak primjer džamije koja ima bondruk konstrukciju sa ispunom od cigle kao i drvenu munaru sa otvorenom galerijom.
U narodu se zadržalo predanje da je Lipanjsku (Hadži Džaferovu, Lipa) džamiju sagradio izvjesni Hadži Džafer i da je kod nje zasadio lipu pod kojom su ljudi boravili u hladu, čekajući namaz. Kasnije je to postalo mjesto stalnog okupljanja ljudi nazvano ”pod Lipom”. Tako je sve bilo dok se lipa nije osušila. Poznato je da je drvo lipe prisutno pred skoro svakom džamijom i da ima snažan simbolički značaj u religiji.
Pretpostavlja se da je po toj lipi cijela mahala koja se razvila oko džamije dobila ime.
Grad Soko je sagrađen na vrhu kamene grude koja se diže oko 40 m iznad okolnog terena. Zidovi i gabarit grada je maksimalno prilagođen prirodnim uvjetima. Bedemi grada zatvarali su jedinstvenu cjelinu ovalnog oblika, površine oko 650 m2. Veličina mu je prilagođena osnovi i prirodi terena, kao i funkciji odbrambenog grada. Dužom osom orijentiran je u pravcu SI-JZ, dugom 37 m, a širokom 18 m. Na sjeveroistočnom kraju zid ovalno završava, dok je na jugozapadnom kraju, uz jači lom vanjskog bedema sagrađena kula trapezaste osnove. Na jugoistočnom, perimetralnom bedemu su dvije polukružne isturene kule, promjera 3 m. One se nalaze na nepristupačnoj padini, služile su isključivo kao stražarnice i šitile su ulaz u grad, koji se nalazi na sjeverozapadnom perimetralnom bedemu. Sa te strane je najpristupačniji prilaz. Prema predanju gradu se prilazilo preko drvenog mosta. Takvo predanje ima osnove. Gradu se prilazilo sa sedla, tj. sa sjeveroistoka, na kojem je smještena stara džamija, ispod sjevernih padina stijene na kojoj je grad. Danas je teren potpuno zaravnjen, i ne vide se nikakvi usjeci ili jarkovi preko kojih je mogao prelaziti most. Glavni ulaz je okrenut na suprotnu, jugozapadnu stranu, vjerovatno iz strateških razloga, jer je sa te strane pristup gradu skoro nemoguć.
U junu mjesecu 1984. godine izvršena su arheološka istraživanja na lokalitetu Stara džamija Soko. Tom prilikom izvršena su istraživanja u enterijeru objekta kao i istraživački radovi na spoljnim zidovima. Prilikom tih radova je u najvećoj mjeri obijen malter, a materijalnih tragova o postojanju apside kao neophodnog elementa svake crkve, niti nekog drugog arhitektonskog elementa koji bi na to ukazivao, nije bilo. Istraživanjima u enterijeru su otkriveni tragovi gorenja, zatim razne popravke i pojačanja zidova, što ukazuje na to da je zgrada kroz istoriju više puta obnavljana (Veljko Milić, kustos-arheolog: »Rezultati arheološkog istraživanja na lokalitetu Stare džamije u Sokolu»). Najvjerovatnije da je ovaj objekat prvobitno bio sagrađen kao feudalni dvorac. U srednjevjekovnoj Bosni su se ovakvi dvorci zvali dvori. Isticali su se veličinom u odnosu na kuće ostalog stanovništva, a građeni su i u varoškim naseljima i u podgrađima. Jedan dio viših feudalaca stanovao je u dvorovima koji su bili smješteni po utvrđenim gradovima. Dvor je zidan od kamena sa krečnim malterom. Enterijer srednjevjekovnih dvorova najvjerovatnije je bio izrađen od drveta koje je vremenom propalo.
Objekat se Sahat-kule u Gračanici, kao i većina objekata slične namjene, nalazi u samom centru stare čaršije, u izravnoj blizini Čaršijske ili Ahmed-pašine džamije. Zajedno sa njom spada u najznačajnije objekte grada iz tog perioda.
Sahat-kula predstavlja bitan elemenat identifikacije stare čaršije. To je specifičan javni objekt nezaobilazan za arhitektonsko-urbanistički razvoj naselja. Objekt je integralni dio čaršije i svojom vertikalnošću predstavlja dio ukupne vizure grada.
Sahat-kula je koncepcijski i kompozicijski usko povezana sa prostornim rješenjem gračaničke čaršije. Predstavlja jednoprostoran objeat sa skoro četvornom osnovom čije su stranice dimenzija približno 3,60 x 3,60 m.
Objekt je izgrađen od kamena i zidovi su, kao i kod ostalih objekata ovoga tipa, vrlo masivni i prosječne debljine 80 cm. Blokovi kamena vapnenca međusobno su povezani vapnenom žbukom.
Sahat-kula u Gračanici ima oblik tornja koji se postepeno sužava prema koti vrha, koja se nalazi na visini 27,0 m. U odnosu na najnižu točku objekta, ta kota ne stoji potpuno vertikalno već je djelomice nagnuta na jednu stranu, pa je sahat-kula dobila naziv «Krivi toranj» u Gračanici. To nije slučaj samo sa tom kulom nego i sa još nekim kulama poput onih u Gradačcu i Banjoj Luci.
Stara kuća Mare Popović pripada tipu gračaničke dimalučare-čardaklije. Objekat ima podrum, prizemlje i sprat. Pravougaone je osnove, a dimenzije su 5,8 x 9,75 m. Podrum se nalazi ispod dijela prizemlja, a preostali dio prizemlja je položen na postament izgrađen od lomljenog i grubo obrađenog kamena visine u prosjeku 70 cm. Objekat je rađen u drvenoj skeletnoj konstrukciji, tzv. bondruk konstrukciji. Nosiva konstrukcija zidova je izrađena od drvenih greda i stubova sa ispunom od čerpića u prizemlju, dok je sprat urađen od pruća ispunjenim blatom. Sprat je u odnosu na prizemlje objekta prepušten za 30 cm na sve četiri strane. Debljina zidova u prizemlju je oko 30 cm, a na spratu 14 cm.
Kada se iz dvorišta ulazi u kuću, prvo se nailazi na otvoren trijem, «hajat», iz kojeg se ulazi u «kuću» koja se nalazi u središnjem dijelu prizemlja. Prostor «kuće» prolazi kroz dvije etaže, prizemlje i sprat i otvoren je prema tavanu. U njoj se nalazilo ognjište koje je bilo dosta nisko i prostrano (217 x 120 x 20 cm), a napravljeno je od nabijene zemlje. Iz «kuće» se ulazi u ostale prostorije prizemlja: sobu, sobicu i ćirel. Na «kući» se nalaze i mala vrata koja služe za komunikaciju sa gospodarskim dijelovima dvorišta.
Na osnovu otkrivenih ostataka nadzemnih kuća na istraženoj površini naselja mogu da se izdvoje 4 sloja faze izgradnje objekata. Po karakteristikama naselje pripada tipu neolitskih i ranobronzanih naselja sjeveroistočne Bosne. Dio južne granice ovog tipa naselja ide dolinom Spreče. Naselje na lokalitetu Korića han pripada djelimično srednjem i mlađem neolitu, tj. perifernoj, osiromašenoj varijanti vinčanske kulture. Blizina većih ili manjih tokova vode jedan je od važnih faktora pri izboru mjesta nastanjivanja nosilaca vinčankse kulture. Najčešće su naselja podignuta na brežuljcima, lingulama ili na riječnim terasama. U rano bronzano doba dolina Spreče pripada takozvanoj sjeverobosanskoj zoni. Ovaj period je u sjevernoj Bosni nedovoljno poznat, ali sve ukazuje na prirodnu povezanost sa Podunavljem. U rano bronzano doba naselja se u ovom regionu podižu na istim mjestima kao i neolitska, ravničarska, otvorena naselja. Za sve vrijeme naseljenosti lokaliteta Korića han, osnovne privredne grane stanovnika su zemljoradnja i stočarstvo. Male zajednice su dosta pokretne i bez čvrsto određenih teritorija. Najviše ostataka naselja nađeno je na platou na sredini brežuljka i na njegovim istočnim i zapadnim padinama.
Džamija pripada tipu pravokutnih džamija sa unutrašnjim mahvilom, četverostrešnim krovom i drvenim minaretom.
Dimenzije objekta su 8,13 x 5,30 m. Ulaz se nalazi sa sjeverozapadne strane, gdje se nalazi drveni trijem širine 1,56 m i čija konstrukcija je oslonjena na drvenu gredu – podvlaku i šest drvenih stupova kvadratnog presjeka.
Sa sjeverozapadne strane se nalaze dvokrilna drvena vrata kroz koja se ulazi u pretprostor džamije i gdje se sa jugozapadne strane nalazi stubište koje vodi na mahfil i minaret.
Sa iste strane na kojoj se nalazi trijem, na katu, približno na sredini raspona, nalazi se manji pravokutni prozorski otvor, koji je konstrukcijom trijema djelomično zaklonjen, tako da je ulazni trijem najvjerojatnije nastao nešto kasnije.
Zgrada Konaka – Vijećnice u Gračanici građena je u pseudomaurskom maniru.
Pseudomaurski manir zauzima drugo mjesto po rasprostranjenosti u arhitekturi austro-ugarskog perioda u Bosni i Hercegovini. Po postanku i metodama primjene dekorativnih i sekundarnih arhitektonskih elemenata sa originalnih muslimanskih spomenika, građenih uglavnom na sjeveru Afrike i u Španiji, pseudomaurski manir je samo jedan od mnogobrojnih oblika eklekticizma. On predstavlja romantičarsko nastojanje da se uvažavanjem lokalne tradicije građenja stvori poseban arhitektonski izraz. Sredstvo iskazivanja pseudomaurskog manira je samo ornamentika na fasadi, sa elementima iz regionalnih muslimanskih škola, najčešće iz arhitekture Magreba i Španije.
Elementi pseudomaurskog manira na objektu Konaka – Vijećnice u Gračanici zastupljeni su na fasadama, a u enterijeru elementi secesije.(2)
U osnovi objekat ima oblik slova „E“. Osa simetrije koja prolazi kroz ulazni portal i stubište dijeli objekat na dva dijela. Objekat ima podrum ispod zapadnog krila objekta, prizemlje i sprat. Ukupni vanjski vodoravni gabariti su 32,40 x 20,30 m. Pravokutni dio objekta ima dimenzije 32,40 x 11,30 m a krila objekta prema sjevernom dvorištu su pravokutnici 9 x 10 m. Stepenište između ova dva kraka je pravokutno dimenzija 4,3 x 4,8 m.